ŞƏHİD SABİR (Esse)

img

21-01-2021 [16:47]


Şahnaz Şahin

***

Hər yer doğma olmur adama, boş yerə “ölməyə Vətən yaxşı “ deyə bayatı çəkməyib ki, ulularımız, qanla suvarılır torpaq, canlar əkilir ona və günlərin bir günü quru torpaq dönüb olur Vətən! Doğmalaşırsan, bir parçana çevrilir sənin, o ağrıyanda sən də ağrıyırsan, kimsə əl uzadanda əlini kəsməyə hazır olur adam... Bəs necə, axı o Vətəndi!..

Elə İkinci Qarabağ savaşında mərdliklə döyüşüb şəhid olan İsmayılov Sabir Ədalət oğlu kimi... O, 1998-ci il oktyabr ayının 16-da Sabirabad şəhərində dünyaya gəlmişdi, dörd bacının yeganə qardaşı, evin tək oğlu idi. M.Ə.Sabir adına 1 saylı şəhər tam orta məktəbi bitirib 2017-ci ildə sevdiyi vətəninə əsgəri borcunu yerinə yetirməyə yollanmışdı. Xidmətini Tərtər rayonunun “N”saylı hərbi hissəsində yerinə yetirirdi. Elə ilk günlərdən özünü göstərə bilmişdi, xidmətdə olduğu beşinci ayda əsgər məntəqəsində keşikdə olarkən sərhəddi keçməyə cəhd edən erməni maşınını vurmuş və bu igidliyinə görə də xidmət etdiyi hərbi hissə tərəfindən saat və əsgər kəməri ilə mükafatlandırılmışdı...

2018-ci ilin yayında əsgəri xidmətini başa vurub evə qayıdan Sabir bir müddət sonra hərbidə xidmət etmək qərarına gəlir. Doğma Qarabağın əsirlikdə qalması fikri başqa gənclərimiz kimi onu da rahat buraxmırdı. Bu həm də ata babasının əslən Zəngilandan olması ilə, yəni kökdən gələn doğmalıqla bağlı idi, necə deyərlər, torpaq çəkirdi!..

27 sentyabr 2020-ci ildə Vətən savaşı başlanan gün Hərbi Komissarlıqdan çağırış vərəqəsi gələndə Sabirin sevincinin həddi-hüdudu yox idi. General Polad Həşimovun şəhid olması hamı kimi onun da qəlbini düşmənə sonsuz nifrət hissi ilə doldurmuşdu, cəbhəyə getmək, düşməndən torpaqlarımızı azad etmək onun arzusu idi və bu arzu gerçəkləşirdi...

Anası Təranə xanım söyləyir ki, uçmağa qanadı yox idi bircə, bizim hamımızla halallaşıb yola düşdü. Dedi ki, düşmənlərdən qisasımı alacağam və geri ya qazi kimi ya da şəhid olub qayıdacağam...

Demə ocağının bir dənəsiyəm,

Mən zəfər nəğməsi, haqqın səsiyəm.

Geri qalib kimi bil, dönəsiyəm,

Kövrələ-kövrələ baxma oğluna-

Arxamca bir ovuc su səp, ay ana! (Ş.Ş)

Döyüşlərə Qubadlı istiqamətindən başlayan əsgərimiz minomyotçu kimi xidmət göstərib. Qorxu-hürkü bilmədən girib döyüşlərə, Qubadlı uğrunda gedən ağır döyüşlərin birində (08 oktyabr 2020-ci ildə ) vətənə borcunu yerinə yetirərkən ağır yaralanaraq şəhidlik məqamına

yüksəlmişdir... Hərbi qulluqçu İsmayılov Sabir Ədalət oğlu “Vətən uğrunda” medalı ilə təltif olunmuşdur(ölümündən sonra).

Ailə üzvləri ilə baş-başayam... Adini daşıdığı babası Sabir, nənəsi Rəna xanım, bacısı Sürəyya onun haqqında keçmiş zamanda danışmaq istəmir. Sabir yaxşı oğlan idi-deyir babası, bu məhəllədə hamı onu sevirdi. Gülərüz, mehriban idi, evimizin ab-havası onunla təzələnirdi və elə indi də elədir... Biz onun yoxluğuna inanmırıq, axı şəhidlər ölmür...

Nənəsi Rəna xanım isə elə ilk dəfə məni görəndə bir qoşa dəftər vərəqini gətirib:

-“Bunu özüm yazmışam, onun üçün, Sabirim üçün..,”-deyib göz yaşlarına sahib çıxa bilmədi.., “Baxın, imkan olsa bunu da verərsiniz yazınızın içində”.

...Sən bu evin tək oğlu,

Arxa, dayağı idin.

Amma Qarabağıma,

Dayaq durmaq istədin..

Dedin: Vətən dardadır

Tükəndi zaman, səbir-

Elimin igid oğlu,

Şəhid övladı Sabir...

 

Bir evin işığını

Söndürdü mənfur düşmən.

Bir elin azadlığı

Yarandı bu zülmətdən.

Azad oldu Qarabağ,

Dalğalandı bayraqlar

Eldə, obada bir-bir.

Elin qəhrəman oğlu

Vətən şəhidi Sabir...(Rəna nənəsi)

Torpaqlarımızn əsirliyinə dözə bilməyən, müharibəyə uzaqdan tamaşa etməyi özünə yaraşdırmayan Sabir indi Şəhidlər Xiyabanında bir parça vətənə çevrilib özü də. İndi həmin məzar hamı üçün, elə yeni nəsil gənclər üçün də ziyarətgahdır. Rahat yat, əsgərim, qanın yerdə qalmadı, sənin yarımçıq qalan arzunu mərd Azərbaycan Ordusunun əsgərləri sona çatdırdılar. Indi Qarabağ Azərbaycandır!

Mia.az

img

Digər xəbərlər
SON XƏBƏRLƏR