Gü­nü­mü­zün ak­tu­al prob­lem­lə­rin­dən bi­ri, bəl­kə də ən cid­di­si ai­lə-tər­bi­yə mə­sə­lə­si­dir. Mü­şa­hi­də və fakt­lar gös­tə­rir ki, son il­lər ye­ni qu­rul­muş ai­lə­lə­rin bə­zi­lə­rin­də xo­şa­gəl­məz ha­di­sə­lər baş ve­rir, bo­şan­ma-ay­rıl­ma hal­la­rı gü­nü-gün­dən ar­tır. Ümu­miy­yət­lə, ai­lə­lə­rin da­ğıl­ma­sı tək bir ai­lə­nin yox, bü­töv­lük­də cə­miy­yə­tin na­ra­hat­lı­ğı­na sə­bəb olur. Çün­ki bu, əsr­lər­dir for­ma­laş­mış mil­li-mə­nə­vi də­yər­lə­rə də zər­bə vu­rur.

Açıq­la­nan sta­tis­tik rə­qəm­lə­rə əsa­sən, son za­man­lar ye­ni ev­lə­nən cüt­lük­lər ara­sın­da bo­şan­ma fak­tı da­ha çox qey­də alı­nır.

Azər­bay­can­da bo­şa­nan­lar ara­sın­da ni­ka­hı 5 ilə qə­dər da­vam edən­lər çox­luq təş­kil edib. 2016-cı il ər­zin­də Azər­bay­can­da 13114 bo­şan­ma qey­də alı­nıb.

Bo­şa­nan­la­rın 4869-nun ni­ka­hı 5 ilə qə­dər, 3668-nin ni­ka­hı 5-9 il, 2806-nın ni­ka­hı 10-19 il, 1771-nin ni­ka­hı 20 il və çox da­vam edib.

Bo­şan­ma­lar da­ha çox 30-34 yaş­lı ki­şi­lər, 25-29 yaş­lı qa­dın­lar ara­sın­da qey­də alı­nır.

Ötən il bo­şa­nan ki­şi­lə­rin 2-si­nin ya­şı 18, 6-sı­nın ya­şı 19 olub. Qa­dın­la­ra gəl­dik­də, ötən il 18 ya­şın­da bo­şa­nan qa­dın­la­rın sa­yı 39, 19 ya­şın­da bo­şa­nan qa­dın­la­rın sa­yı 132 nə­fər olub.

Ümu­mi­lik­də, 2016-cı il­də bo­şa­nan ki­şi­lə­rin 627-si 20-24 yaş­lı, 2725-i 25-29 yaş­lı, 3198-i 30-34, 2288-i 35-39 yaş­lı, 1436-sı 40-44 yaş­lı, 1140-ı 45-49 yaş­lı, 746-sı 50-54 yaş­lı, 448-i 55-59 yaş­lı, 373-ü 60 və yu­xa­rı yaş­lı olub.

Ni­kah və­ziy­yə­ti 5 ilə­dək da­vam edə­rək bo­şa­nan ki­şi­lər ara­sın­da 25-29 yaş­lı­lar üs­tün­lük təş­kil edib. Ötən il 1902 nə­fər 25-29 yaş­lı ki­şi 5 ilə­dək da­vam edən ni­ka­hı­na son qo­yub.

Ni­kah və­ziy­yə­ti 5 ilə­dək da­vam edə­rək bo­şa­nan qa­dın­lar ara­sın­da 20-24 yaş­lı­lar üs­tün­lük təş­kil edib. Ötən il 11916 nə­fər 20-24 yaş­lı qa­dın 5 ilə­dək da­vam edən ni­ka­hı­nı ləğv et­di­rib.

Ni­kah­la­rı 5-9 il da­vam edən qa­dın­lar ara­sın­da isə 25-29 yaş­lı­lar çox­luq təş­kil edib. Ötən il bu yaş­da olan 1644 qa­dın bo­şa­nıb.

Azər­bay­can­da bo­şa­nan­lar ara­sın­da ni­ka­hı 5 ilə qə­dər da­vam edən­lə­rin çox­luq təş­kil et­mə­si ba­rə­də fi­kir bil­di­rən psi­xo­loq Kö­nül Va­qif­qı­zı bi­zim­lə söh­bə­tin­də ma­raq­lı mə­qam­la­ra to­xun­du. O bil­dir­di ki, gənc­lə­ri ai­lə qur­ma­ğa tə­ləs­dir­mək la­zım de­yil. Bu­na on­lar öz­lə­ri də ha­zır ol­ma­lı­dır: "Bə­zən cüt­lük­lər ni­şan­lan­ma­ğa, ni­şan­lı qal­ma­ğa eti­na­sız ya­na­şır­lar. Ək­si­nə, bir müd­dət ni­şan­lı qal­maq va­cib­dir. Çün­ki bu dövr­də ni­şan­lı gənc­lər bir-bi­ri­ni da­ha yax­şı ta­nı­yır­lar. Qu­rul­muş ai­lə­nin da­ğıl­ma­ğın­dan­sa, ni­şa­nın po­zul­ma­sı da­ha yax­şı­dır. Bu­ra­da bir qə­ba­hət yox­dur. De­mək, gənc­lər bir-bi­ri­ni yax­şı ta­nı­mır­mış və da­ha doğ­ru­su, xa­siy­yət­lə­ri uy­ğun gəl­mir­di. Gənc ai­lə­lə­rin qo­run­ma­sı, on­la­rın bü­növ­rə­lən­mə­si, qol-bu­daq at­ma­sı hər iki tə­rə­fin, hər iki ai­lə­nin bir-bi­ri­nə mü­na­si­bə­tin­dən çox ası­lı­dır. Ha­mı gənc ai­lə­nin qay­ğı­sı­na qal­ma­lı, xır­da na­ra­zı­lıq­la­rı­nın bö­yü­mə­si­nin qar­şı­sı­nı al­ma­lı, meh­ri­ban­çı­lı­ğın po­zul­ma­sı­na yol ver­mə­mə­li­dir­lər".

Həm­söh­bə­ti­mi­zin söz­lə­ri­nə gö­rə, ye­ni qu­ru­lan ai­lə­lə­rin da­ğıl­ma­sı­nın bir sə­bə­bi də xa­ri­ci tə­sir­lər­dir: "Te­le­vi­zi­ya ya­yım­la­rın­da nü­ma­yiş et­di­ri­lən se­ri­al­lar, in­ter­net, mo­bil te­le­fon­lar gənc­lə­rin tər­bi­yə­si­nə müs­bət­dən çox mən­fi tə­sir edir, on­la­rın mil­li men­ta­li­te­ti­miz­dən da­ha çox xa­ri­ci dav­ra­nış­dan bəh­rə­lən­mə­si­nə, xal­qı­mı­za yad olan adət-ənə­nə­lə­rə uy­ma­sı­na gə­ti­rib çı­xa­rır. Bu da gə­lə­cək­də acı son­luq­la nə­ti­cə­lə­nir. Gü­nü­nü so­si­al şə­bə­kə­də ke­çi­rən, in­ter­net, te­le­vi­zi­ya­lar­da ya­yım­la­nan se­ri­al­la­rı iz­lə­yən gənc­lə­rin bir qis­mi ai­lə hə­ya­tı­na la­qeyd ya­na­şır, qur­duq­la­rı ai­lə­nin qəd­ri­ni bil­mir, su­bay vaxt­la­rın­da­kı mən­fi vər­diş­lə­rin­dən əl çək­mək is­tə­mir­lər. Nə­ti­cə isə acı­na­caq­lı olur. Əv­vəl­lər qu­ru­lan ai­lə­lər bu gün­kün­dən da­ha da­ya­nıq­lı olub. Özü də keç­miş vaxt­lar­da gənc­lər bir-bi­ri­ni hət­ta gör­mə­yə-gör­mə­yə, va­li­deyn­lə­rin məs­lə­hə­ti ilə ai­lə qur­sa­lar da, bu ai­lə­lə­rin ço­xu eti­bar­lı olub, bo­şan­ma hal­la­rı tə­sa­dü­fən olub. Nə­yə gö­rə? Ona gö­rə ki, hə­min vaxt­lar va­li­deyn, ağ­saq­qal-ağ­bir­çək sö­zü, məs­lə­hə­ti qa­nun­dan qüv­vət­li olub. Ədəb-ər­kan göz­lə­ni­lib. Bö­yük-ki­çik ye­ri bi­li­nib. Qo­hum-öv­lad üzü­nə ağ olun­ma­yıb. İs­mət, qey­rət in­san­la­rın ya­ra­şı­ğı, qü­ru­ru olub. Ai­lə­də bö­yü­yün hör­mə­ti hər şey­dən üs­tün tu­tu­lub. Ər-ar­vad mü­na­si­bət­lə­rin­də öl­çü-bi­çi göz­lə­ni­lib. Hü­quq­lar ey­ni ol­sa da, ki­şi­nin ki­şi, qa­dı­nın qa­dın ye­ri olub.

Mən müa­sir­li­yin əley­hi­nə de­yi­ləm. An­caq müa­sir­lik pər­də­si al­tın­da men­ta­li­te­ti­mi­zə zər­bə vu­ru­lur­sa, bu­na qar­şı mü­ba­ri­zə apar­maq la­zım­dır".