Təbriz VƏFALI

***

Dünyanın əvəzedilməz nemətlərindən və demokratiyanın əsas göstəricilərindən biri də söz və fikir azadlığıdır. Çünki dövlətlərin və xalqların inkişafında, cəmiyyətlərin formalaşmasında sözügedən azadlığın özünəməxsus dəyəri, müstəsna xidmətləri, xüsusi rolu və payı var. 

Azərbaycan söz və fikir azadlığı prinsipinə hörmətlə yanaşan ölkələrdən biridir və hətta bu azadlığın yüksək səviyyədə, həmçinin normativ hüquqi sənədlər və aktlar əsasında təmin edilməsi cəmiyyətimizin və dövlətimizin demokratik inkişafının əsas göstəricilərindən birinə çevrilib. Respublikamızın ali dövlət qanunu olan Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 47-ci maddəsi məhz “Fikir və söz azadlığı” barədədir və orada nəzərdə tutulub ki, hər kəs öz fikir və əqidəsini açıqlamağa və ya fikir və əqidəsindən dönməyə məcbur edilə bilməz. Amma…

Amması budur ki, son illərdə söz və fikir azadlığının gerçək mahiyyətindən xəbəri olmadan sosial şəbəkələrdə fironluq edənlər, meydanda at oynadanlar çoxalıb. Ağızlarına gələnləri deyənlər və yazanlar özlərini hamıdan “ağıllı” hesab etməyə başlayıblar. Və həmin “ağıllılar” az qalıblar dövlətə belə “ağıl” versinlər, “yol göstərsinlər”. Məsələn, son zamanlarda Azərbaycan və Rusiya arasındakı diplomatik qalmaqallardan sonra bəziləri sosial şəbəkələrdə yazırlar ki, respublikamızda rus dilini öyrənməyi və danışmağı qəti qadağan etmək lazımdır. Vaxilə erməni dili barədə də eyni fikirləri deyənlər, yazanlar olmuşdu.

İndi bu “ağıllı”lara deyən gərəkdir ki, dil öyrənməyin hər hansı bir zərəri, ziyanı yoxdur. Dil öyrənməklə digər ölkələrin mədəniyyətlərini, ədəbiyyatlarını, incəsənətlərini, adət-ənənələrini və sair öyrənmək mümkündür və bu yolla öz dünyagörüşünü və intellektual səviyyəni inkişaf etdirə bilərsən. 

İşğaldan azad edilənə kimi yağı tapdağı altında inləyən ata-baba yurdlarımızda, eləcə də Ermənistanda Azərbaycan dilini öyrənən və bizim dildə danışan ermənilərin sayı-hesabı yox idi. Qarabağda Azərbaycanın məşhur və korifey sənətçilərinin oxuduqları mahnıların vallarına az qala bütün ermənilərin evlərində rast gəlinirdi. Ona görə də ermənilər zaman-zaman milli mahnılarımızı, musiqi alətlərini “özününküləşdirməyi” məharətlə bacarırdılar…

Ömürləri boyunca kəndlərdə olmayan və kənd həyatından bixəbər bəzi “ağllılar” sosial şəbəkələrdə kənd təsərrüfatınını və aqroiqtisadiyyatın inkişafı üçün guya “dəyərli məsləhətlər”, “analoqu olmayan tövsiyyələr” verirlər. Məsələn, bəziləri yazırlar ki, iqlim dəyişikliyinə çarə tapılmalıdır və bununla da leysan yağışlar, dolular, quraqlıq və sair məhsulları məhv etməsin. İndi belələrinə demək lazımdır ki, ay Mazandaran eşşəyi, ay Həmədan uzunqulağı, kənd təsərrüfatı sahəsi riskli sahədir, dövlətin rəhbərliyi, Kənd Təsərrüfatı Nazirliyinin rəsmiləri Allah deyillər. Onlar Günəşə, Aya, ulduzlara və sair hökm edə bilməzlər, axı…

İki eşşəyin arpasını bölə bilməyənlər də var ki, sosial şəbəkələrdə “mən dövlətin yerində olsaydım filan şeylər edərdim, filankəsi asardım, filankəsi kəsərdim” və sair yazırlar…

Unutmayaq ki, Azərbaycanda söz və fikir azadlığının qorunması bizə ağzımıza gələni yazmağa icazə vermir. Üstəlik, sosial şəbəkələrdə yazılan və deyilən bəzi fikirlər ölkəmizi sevməyən, əleyhimizə təbliğat və təşviqat aparmaq üçün fürsət axtaran “qılquyruq” şəbəkələrin çörəklərinə yağ-bal sürtmək deməkdir. Ona görə də ehtiyatı əldən verməyək. 

Əks halda sonrakı peşimançılıq fayda verməyəcək.

MİA.AZ