Kim 120 erməni öldürüb?

img

21-07-2017 [15:02]


Seymur VERDİZADƏ

Uşaq olanda Qaçaq Nəbi haqqında yazılmış əsərləri oxuyanda, onun ömür yolundan bəhs edən filmə baxanda ağlıma gələn ilk fikir bu olurdu: kaş, mənim də belə bəxtim olaydı. Bütün sadəlövh uşaqlar kimi mən də fikirləşirdim ki, papağı güllədən deşik-deşik olan adam ancaq bəxtinin gətirməsi nəticəsində sağ qala bilər...

Bir qədər böyüyüb tarixdən, ədəbiyyatdan az-çox baş çıxarmağa başlayandan sonra anladım ki, Nəbi xalq qəhrəmanı olduğu üçün babalarımız onu öz arzularına uyğun qələmə veriblər. Baş vermiş hadisələri şişirtməyə meylli olduğumuz digər dastanlarımızda da özünü biruzə verir. Koroğlunun yeddi qazan aş yeməsi heç vaxt ağlıma batmayıb. Şükür etmək lazımdır ki, dastanda Koroğlunun yeddi qazan aşı çörəklə yediyi yazılmayıb...

İndi real qəhrəmanlarımız var. Onların silahdaşlarının, döyüşçü dostlarının əksəriyyəti sağdır, həmin dövrə işıq tuta bilərlər. Buna görə də Milli Qəhrəmanlarımız, şəhidlərimiz haqda yazılan əsərlər real faktlara əsaslanmalı, baş vermiş hadisələrin mahiyyətini ortaya qoymalıdır. Qarabağ Müharibəsi haqqında elə əsərlər yazılmalıdır ki, gələcək nəsillərin nəyisə şişirtməyinə, özlərindən döyüş səhnələri uydurmağına ehtiyac qalmasın. 

Təəssüf ki, bu sahədə ciddi nöqsanlar var. Bunun başlıca səbəbi bəzi dələduzların şəhid ruhunu alver predmetinə çevirməsidir. 

Bir müddət əvvəl Şəmkir rayonunun Şiştəpə kəndində olanda Aprel şəhidi polkovnik Vüqar Yusifovun ailə üzvləri ilə görüşdük. Vüqarın atası Nurəddin kişi dedi ki, bir ətək xərc çəkib oğlu haqda kitab yazdırsa da, indi həmin kitabı üzə çıxarmağa utanır. Buna səbəb müəllifin ciddi təhriflərə yol verməsi, ölümündən sonra "Vətənə xidmətə görə” medalı ilə təltif olunmuş şəhid polkovnikin keçdiyi döyüş yolunu öz təxəyyülünə uyğun qələmə almasıdır. Şəhidlərimizin valideynləri, yaxın qohumları çalışmalıdırlar ki, bu cür yaramazların toruna düşməsinlər.

Üç-dörd gün əvvəl qəzetlərin birində Aprel şəhidlərinin biri haqqında maraqlı məqalə oxudum. Yazının sərlövhəsi belə idi: "120 erməni öldürən qəhrəman”. 

Aprel döyüşləri 21-ci əsr hərb tariximizə qızıl hərflərlə yazılıb. Azərbaycanın qəhrəman oğulları 3 gün ərzində 120-dən çox erməni əsgərini o dünyaya göndəriblər. Amma onların hamısını bir nəfər öldürməyib. Bu qədər şişirtməyə nə ehtiyac var? Axı, gələcək nəsillər bu gün yazılmış kitablardan, məqalələrdən qaynaq kimi istifadə edəcəklər. Onları çaşdırmağa haqqımız yoxdur!

Bu mövzuda araşdırma aparanda qarşıma daha gülünc iddialar çıxdı. Ötən ilin aprelində qəhrəmancasına şəhid olmuş zabitimizin ömür yolundan bəhs edən bir kitabda müəllif yazırdı: "O, bacarıqlı komandir idi. Özü ilə kəşfiyyata apardığı 30 nəfəri həmişə sağ-salamat geri gətirirdi”.

Bu qədər debillik olmaz! Harda görünüb ki, 30 nəfər bir yerdə kəşfiyyata getsin? Təəssüf ki, bunun mümkün olmadığını anlamağa çətinlik çəkənlər dövrümüzün "hərb səlnaməsini” yazmağa girişiblər...

Vəziyyətdən çıxış yolu var: yaxşı olar ki, hər kəs bacardığı işin qulpundan yapışsın. Məsləhətdir ki, hərb sənəti haqda ibtidai anlayışı olmayan adamlar bu mövzuda kitab, məqalə yazmasınlar. Əgər nəsə yazmaqda israr edirlərsə, heç olmasa, başı çıxan adamlarla məsləhətləşsinlər. Müdafiə Nazirliyində polkovnik Vaqif Dərgahlının rəhbərlik etdiyi peşəkar komanda fəaliyyət göstərir. Onlar bütün müraciətlərə operativ reaksiya verir, şəhidlərimiz, qəhrəmanlarımız haqda yazılan əsərlərin daha sanballı, daha dolğun olması üçün əllərindən gələni edirlər. Demək istədiyim odur ki, bilməmək ayıb deyil, bilməyib öyrənməmək ayıbdır.

Şəhidlərimiz öz bioqrafiyalarını qanlarıyla yazıblar. Onlar haqda cəfəngiyyat yazmağa ehtiyac yoxdur.



Digər xəbərlər
SON XƏBƏRLƏR